Mijn rode koffertje

Daar gaat mijn rode koffertje. Weg, de container in. Mijn rode Samsonite koffertje stond symboliek voor de vele belevenissen in mijn leven. Leuk en minder leuk. Als koffertjes konden praten dan kreeg je rode oortjes, lachsalvo's en onbedaarlijke tranenstromen. Wat dat koffertje als stille aanschouwer heeft vervoerd en meegemaakt .... dat is smullen en brullen tegelijkertijd. Ik moet Samsonite complimenteren. Na zo'n 25 jaar was het koffertje nog steeds in goede staat. Het heeft alleen niet meer de juiste cabineformaten. Dat was een slimme zet voor de kofferfabrikanten. Het was tijd afscheid te nemen van mijn rode koffertje. Ook al was het nog in prima staat. Maar ja, dat is in dit ontspullingsproces met veel dingen zo. Veel is nog prima of goed. Maar ontspullen houdt in spullen wegdoen. Ik heb een andere trolley die wel voldoet aan de huidige formaten voor in de cabine. Dag rood koffertje. Bedankt dat je overal met mij mee naartoe bent geweest. En altijd integer, loyaal en behulpzaam bent geweest. Hahaha.

Stapje voor stapje kom ik er wel

Foto's en fotoboeken

Bergen foto's kom ik tegen. Echt bergen. Losse foto's en fotoboeken. Een fotoboek van mijn babytijd. Fotoboeken met foto's uit mijn twintiger jaren. Fotoboeken van vakanties en mooie belevenissen met mijn ex-man. Verliefde foto's. Ons trouwfotoboek. Tig fotoboeken van de baby- en kindertijd van mijn meiden. Uuuuuren heb ik besteed aan het inplakken van hun foto's als aandenken voor later. Foto's in fotolijsten waarvan ik het bestaan niet meer wist. Foto's in ontwikkelmapjes met fotorolletjes en dia's van de tijd dat er nog geen digitale foto's waren. Die tijd weet je wel, dat je vol verwachting je fotorolletje liet ontwikkelen en dat er van de 24 foto's maar 3 gelukt waren, als je geluk had. Hahaha. Wat een teleurstelling was dat toch vaak! Één shoot moest direct goed zijn, want je ging niet 10 foto's op je rolletje verspillen aan één en dezelfde foto. Nu maakt iedereen tig foto's om de beste eruit te kiezen.

Ik heb nog lang niet alles uitgezocht. Ik vind het lastig. Wat bewaar ik en wat gooi ik weg? Al die foto's van mijn leven. Het kost mij moeite dat zomaar weg te gooien. Mijn trouwfotoboek. De gouden lijst met foto's van mensen in die lijst op onze trouwdag. Ik ben al ruim 11 jaar niet meer getrouwd. En toch ... het was een belangrijke gebeurtenis in mijn leven. Ik denk dat ik het trouwfotoboek toch nog houd. Of toch niet? Zo gaat het dus .... wel / niet, wel / niet ... het kost mij veel energie.

Ik kan alle hulp gebruiken maar weet in deze fase niet zo goed hoe of wat, want ik zal toch zelf de beslissingen moeten nemen van wat ik wil bewaren en wat niet. Ik merk wel dat als er iemand meehelpt en ik overleg dat ik gemakkelijker weg kan doen. Een kennisje is heel lief komen helpen met het leegruimen van de zolder. Dat was super fijn. Ik heb een zolder met vlizotrap. Die steeds op en af moeten is niet zo grappig. Dus ik heb kruipend op zolder alles steeds aangegeven en zij heeft het in een lege kamer uitgestald. Die kamer staat nog steeds vol met zolderspullen maar ik kom steeds een stukje verder. Veel hebben we ook naar de kringloop gebracht, in de container gegooid en de volgende dag door het grof vuil op laten halen. Stapje voor stapje kom ik er wel!

Mijn trouwjurk

Mijn trouwjurk lag in het uiterste hoekje van de zolder. Ik ben in 1996 getrouwd en in 1998 in dit huis komen wonen. De jurk ligt al 26 jaar daar te liggen. Nooit meer naar om gekeken. Een afgesloten hoofdstuk. En toch doet het me wat. Inmiddels staat mijn jurk op marktplaats en voelt het helemaal goed. Het was leuk om mijn dochters in mijn trouwjurk te zien. Ik heb er niets meer aan. Lastig verkopen met lengte 1.80 en taillemaat 34. Die goeie ouwe tijd, hahaha. De jurk kan niet aan de onderkant worden korter gemaakt door de bewerking, dus dat moet vanaf de bovenkant van de rok. Zou leuk zijn als ik er nog iemand blij mee kan maken.

Kaarten, brieven en de mooiste tekeningen

Tranen schieten in mijn ogen. Ik vind een afscheidsbrief van mijn ex-man, geschreven op 31/12/2012. 01/01/2013 verliet hij dit huis. In gezamenlijk overleg na 23 jaar samenzijn. De brief raakt mij. Toen niet, volgens mij. Ik was klaar met de mooie woorden en geen daden. Er was totaal geen verbinding, compassie, begrip en liefde meer tussen ons. We begrepen elkaar niet meer. Nu komen de woorden wel binnen. Ik wist niet eens meer dat ik die brief nog had. Het is al zolang geleden en toch raakt die brief mij. Ooit was ik enorm verliefd op hem. Buiten de laatste mindere jaren waarin we elkaar compleet kwijt raakten, hebben we ook vele geweldige jaren samen gehad en 3 prachtige dochters op de wereld gezet. Ik dacht echt samen oud te worden met hem. Maar dat was niet voorbestemd. Als ik zie hoe totaal anders wij nu in het leven staan, dan kan je niet bedenken dat wij ooit zo gelukkig samen zijn geweest. De brief heb ik weggegooid. Een afgesloten hoofdstuk.

Lieve kaarten van betrokkenheid

Tig kaarten kom ik tegen. Felicitatiekaarten voor de geboortes van mijn 3 dochters. Meer dan 20 jaar oud dus. Hahaha. Dozen vol met kaarten van de kankertijd. Mensen die aan mij dachten en mij een hart onder de riem wilden steken. Allemaal bewaard. Zulke mooie woorden. Het is nu tijd om de mooie kaarten te laten gaan. Ze hebben mij destijds veel goeds gedaan. Daar ben ik dankbaar voor. Ik besefte mij daardoor destijds hoeveel een kaartje, een lief woord, voor iemand kan betekenen.

Rapporten, werkjes en tekeningen van mijn meisjes

3 dozen vol met werkjes, rapporten, diploma's, tekeningen en lieve briefjes van mijn meisjes. Te schattig. Nostalgie! Ze mogen de dozen zelf uitzoeken en kijken wat ze willen bewaren.

Rapporten van toen ik klein was

Een doos met tekeningen van mijzelf toen ik 5/6 jaar was, rapporten van de basisschool, al mijn zwemdiploma's en brevetten. Twee dagboeken zonder sleuteltjes. 12 jaar was ik toen geloof ik. Die ga ik binnenkort openknippen en lezen. Ik ben heel benieuwd wat voor spannends daar instaat. Ik herinner mij volgens mij wel wat dingen. Het ging veel over de liefde en verdriet. Toen al. Hahaha. En eerste spannende avonturen. Smullen!

Postzegelverzameling

Ik vond ook mijn postzegelverzameling op zolder. Ik ben een tijdje een postzegelnerd geweest. Hahaha. Ja ik ben veelzijdig en van vele markten thuis. Het ene is alleen wat spannender en avontuurlijker dan het andere. Hahaha. ik ging echt naar van die postzegelbeurzen om postzegels te kopen voor mijn collectie. Stond ik daar met een vergrootglas te kijken of alle karteltjes er nog aan zaten. Hahaha. Tja, als ik iets doe dan doe ik het goed. Mocht iemand een adresje weten waar ik mijn collectie kan laten taxeren en verkopen dan hoor ik het graag. Wie weet ben ik inmiddels wel een postzegelmiljonair, hahaha.

Volle lades en kasten