Huilend zit ik achter mijn laptop. Grote tranen biggelen over mijn wangen. Ik zie de foto’s en klik ze aan. Onrust en verdriet overvallen me. Ik voel me alleen. Niemand om dit gevoel mee te delen. Niemand die met mij meevoelt en een arm om mij heenslaat. Ik mag mijzelf troosten.
Daar staat hij dan. Op Funda. Mijn oh zo geliefde huis. Mijn huis waar ik al 26 jaar zo fijn woon en waar zoveel mooie herinneringen liggen. Lief en leed heeft er plaatsgevonden binnen die 4 muren. Nu is het echt. Nu gaat de verkoop werkelijkheid worden. Ik ben veel aangegaan in mijzelf om deze stap te zetten. Heel veel. Want een droom en verlangen hebben om in het buitenland te wonen is één. Maar het ook daadwerkelijk uitvoeren en doen is een heel ander verhaal!
Angsten en onzekerheden
Angsten en onzekerheden steken de kop op bij zo’n stap. Een gevoel van onveiligheid. Maar dat allemaal zit in mijzelf. Het is gemakkelijker om in je veilige comfortzone te blijven zitten. Daarom doen velen dat ook. Blijven zitten waar je zit, want dat voelt vertrouwd en veilig. Stappen zetten richting je verlangen brengt ongemakkelijke gevoelens met zich mee. Onrust. Angsten. Onzekerheid om wat gaat komen. Verdriet om wat je mag loslaten. Ik ben het allemaal aangegaan en aan het aangaan.
Ik sta stil bij wat ik voel. Wat is het? Ik voel me verdrietig. Ik voel me alleen. Kan ik dit? Wat doe ik? Het is confronterend en zo echt om mijn huis op Funda te zien staan. En niet te weten wat mijn nieuwe thuis gaat zijn. Onzekerheid maakt zich even van mij meester. Niet zo gek. Ik verkoop mijn huis om mijn droom te gaan realiseren in het buitenland, zonder dat ik nog weet waar precies. Ergens onder blauwe luchten, zon en een relaxte manier van leven.
Mijn gevoelens mogen er zijn. Ik laat ze zijn. Mijn ratio begint te tetteren. Niet naar luisteren. Gewoon zijn met mijn gevoel.
Loslaten
Het is loslaten en afscheid nemen van iets wat bijna de helft van mijn leven mij een fijn en ‘veilig’ thuis heeft geboden. Het is een materieel iets. Een huis. Maar het is zoveel meer dan dat voor mij. Het is mijn thuis. But home is where the heart is.
Mensen zeggen: dan ga je toch niet? En dat is nou net waarom de meeste mensen op hun sterfbed zeggen het meeste spijt te hebben van de dingen die ze heel graag wilden en niet hebben gedaan. Angsten en belemmerende overtuigingen aangaan en loslaten en afscheid nemen, zoals ik nu doe, zijn niet gemakkelijk. Dat vergt lef, moed en doorzettingsvermogen. Ik ga er doorheen om mijn droom te verwezenlijken.
Emoties doorvoelen is loslaten
Mijn why
Een uur later voel ik mij weer rustig. Dat ik mijn belemmerende overtuigingen transformeer wil niet zeggen dat ik geen gevoelens en emoties meer heb. Gelukkig wel zeg. Gevoelens en emoties mogen er zijn. Ik beland er alleen niet meer door in drama of uuuurenlang verdriet. Ik laat me er niet meer door weerhouden mijn droom te realiseren. Ik ervaar en doorvoel ze bewust. Daardoor worden ze zachter en laat ik ze als vanzelf los. Evenals het onderliggende tekort. Júist door ze in alle hevigheid te doorvoelen laat je ze los. Ik voel mijn kracht weer. Mijn why. Ik voel dat ik dit mag doen. Alleen. Juist alleen. Mijn hart volgen. Dit is mijn pad. Ik voel weer mijn verlangen. En waarom ik mijn huis verkoop. Op naar een mooie toekomst onder blauwe hemels, zon en warme temperaturen.
Mij volgen?
Wil je mijn proces en ervaringen volgen? Schrijf je dan hier onder de blogs in. Dan ontvang je een nieuwsbrief iedere keer als ik een blog heb geplaatst.
Geniet! En nooit met mate.
Liefs,
Daphne
Reactie plaatsen
Reacties