Dit huis. Mijn thuis. 26 jaar geleden kwam ik er wonen met mijn toenmalige man en liefde. Ons eerste koophuis. Wat waren we blij! Onze 3 dochters zijn hier geboren en hebben er een fantastische jeugd gehad. Met heel veel liefde en buiten spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Naast veel liefde, heb ik ook genoeg leed meegemaakt in dit huis. 26 jaar lief en leed. 26 jaar herinneringen. Bijna de helft van mijn leven was dit mijn thuis. Mijn honk. Mijn basis. Mijn vastigheid. Mijn paleisje. Mijn trots. Toen ik de hypotheek van het huis na de scheiding alleen op mijn naam kreeg, was ik zo trots als een pauw dat ik dat voor elkaar had gekregen. Ik schreef toen:

I DID IT! Eindelijk... na 3 jaar vechten, tegenslagen en hard work nu, naast het huis, ook de hypotheek volledig op mijn naam. Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost om, als nog geen 3 jaar zelfstandige, dit voor elkaar te krijgen, but I did it!

Grote levensveranderende beslissingen

12 jaar geleden maakte ik dus ook een grote levensveranderende en heftige beslissing. Het was een beslissing die ook moed vergde. Uit mijn comfortzone. Net zoals mijn huidige beslissing om mijn geliefde huis te verkopen en weg te gaan met bestemming onbekend. 12 jaar geleden besloot ik te gaan scheiden. Na 23 jaar samenzijn, vanaf mijn 20e. Uiteraard was ik daar al jaren mee bezig. Want je laat niet zomaar een prachtig gezin met 3 lieve meisjes uiteen vallen. Het was een verdrietige en pijnlijke beslissing. Daarbij ga je niet over één nacht ijs. Maar als de liefde niet meer stroomt en je elkaar geen waardering, liefde, respect en intimiteit meer kunt geven. Als je je beide niet gezien voelt en niet gehoord. Als je je onmachtig voelt om dat te kunnen veranderen. Omdat er geen wederzijds begrip, compassie en inleven meer is. Geen verbinding meer vanuit het hart. Dan is het beter om uit elkaar te gaan. Juist ook voor de kinderen. Want wat voor voorbeeld geef je hun mee over de liefde? Een dood gebloedde liefde. De ratrace levend en opgeslokt door bedrijf, werk, gezin en alle ballen hoog houden. Steeds meer verwijdering, na jaren van liefde en hoop.

De beslissing je huwelijk te beëindigen en nooit meer samen het vertrouwde gezin te zijn is van een andere orde dan de beslissing je huis te verkopen en te vertrekken met bestemming onbekend. Maar ik kan je zeggen dat veel onzekerheden en angsten die ik toen had, ik nu ook ervaar. Een huis is “maar” materie. Maar voor mij is het veel meer dan dat. Het is mijn thuis. Mijn safe heaven. Waar ik altijd op terug kan vallen. Waar ik blij en verdrietig kan zijn. Waar ik mij terug kan trekken en mij veilig voel in mijn eigen omgeving. Maar zoals ik al eerder schreef: home is where the heart is. Zo mag ik hier naar kijken. Veiligheid ontleen je niet aan een huis. En zekerheid ook niet. Veiligheid zit in je. Als je het durft te voelen, diep in je. Vaak verborgen onder je angsten.

Veiligheid zit in je, weggestopt onder je angsten

Geen vaste woon- of verblijfplaats

Bij de verkoop / overdracht van mijn huis verlies ik mijn materiële thuis. Dan heb ik geen vaste woon- of verblijfplaats meer. En weinig bezittingen. Dan ben ik een nomad. Een vrouw die uit haar koffer leeft. Nou, ik kan je vertellen als vrouw vrouw, die bij ieder jurkje haar oorbellen kiest en ketting, ring, armband, schoenen en tas, is dat een flinke uitdaging. Mijn overvloed aan keuze in kleding en ‘aankleding’ zal ik moeten aanpassen in een basis garderobe. Niet iets om mij heel druk over te maken, maar wel iets dat erbij komt kijken. Ik geef weinig om dure spullen. Maar een uitgebreide keuze aan kleding en accessoires vind ik toch wel erg prettig. Ik mag het allemaal aangaan.

Ik houd ervan mij vrouwelijk aan te kleden. Altijd. Dat zit gewoon in mij. Ik draag al van jongs af aan jurkjes en rokjes, vanaf het moment dat ik kleedgeld kreeg en zelf mijn geld verdiende op zaterdag bij de bakkerij. Hele matchende setjes kocht ik. Ook al zag ik er totaal anders uit dan de rest, dat had ik niet eens door. Dit was gewoon wat ik mooi vond en wat een ander daarvan vond interesseerde mij werkelijk niets. Daar dacht ik niet eens over na. Het hoorde zo bij mij dat ik dat ook uitstraalde. Werkelijk niemand heeft daar vroeger ooit een negatieve opmerking over gemaakt. Totdat ik ging studeren en met een rokje bij de ontgroening aankwam. Dát was een beetje dom. Hahaha. Omdat mijn kledingstijl zo vanzelfsprekend voor mij was had ik er niet over nagedacht dat ik dan toch beter een spijkerbroek had kunnen aantrekken. Ik werd dan ook in de bus op weg naar het ontgroeningskamp en ook later door de ontgroeningsdames flink in de zeik genomen. Ik geloof niet dat ik er erg mee zat. Blijkbaar voelde ik mij toen heel sterk in verbinding met mijzelf. Mij kreeg je niet gek!

Ontheemd of vrijheid?

Zal het niet meer hebben van een thuis mij een ontheemd gevoel geven? Of zal juist het gevoel van vrijheid overheersen? Geen materiële bezittingen meer. Geen hypotheek meer. Geen vaste lasten meer. Hmmm, dat voelt best vrij. Wat heb ik nou nodig? Ik lees ook de andere kant. Dat na een tijdje ‘rondzwerven’ mensen wel toe zijn aan die vaste basis. Dat denk ik ook wel. Ik denk dat ik een vaste plek op den duur ook wel heel erg prettig vind. Maar zolang ik nog niet weet waar die plek is, zal ik hem moeten gaan zoeken.

Huis verkopen zonder nieuwe woon- of verblijplaats

Waarom verkoop ik mijn huis in Nederland voordat ik wat anders heb? Simpel. Dan heb ik de financiële middelen om te gaan reizen en in het buitenland eventueel iets te kopen, te investeren, rendement te creëren. Tijdens de kankertijd en de jaren daarna is er beduidend minder inkomen binnen gekomen en is mijn spaarpotje opgedroogd. Ik blijf ook werken hoor. Rentenieren zit er nog niet in. Hahaha.

Werken vanuit waar dan ook

Mijn werk, o.a. het optimaliseren van LinkedIn profielen zodat mensen meer resultaat uit LinkedIn halen doe ik online. Dus dat kan ik vanuit waar dan ook voortzetten. En in mijn coachbusiness kan ik sommige sessies ook heel goed online doen, zoals het loslaten en transformeren van beperkende overtuigingen, angsten en stress in ondersteunende overtuigingen. Ik ben nog zoekende hoe ik dat ga opzetten en inkleden. Dat komt wel.

Retreats

Mijn droom is ook retreats op te gaan zetten. Retreats waar vrouwen als herboren vandaan komen. Fysiek, mentaal en spiritueel. Waar ze hun 'ballast' achter hebben kunnen laten door o.a. lichaamswerk en tal van transformerende oefeningen en inzichten. Door loslaten en transformeren op het bewuste én onderbewuste. Magisch werkt dat. Door yoga en natuur wandelingen. Door massages. Door muziek. Door cacao. Door stilte. Door mooie diepgaande gesprekken. Door een warm bad, rust, veiligheid, gehoord en gezien worden, ontstressen, ontspannen en pure verbinding met wie jij bent. Lachen en lol mag natuurlijk niet ontbreken. Net zoals lekker eten.

Goede tijd om huis te verkopen

Verhuren van mijn huis vind ik geen oplossing. Bovendien is het nu een goede tijd om te verkopen, is het huis vrij groot voor mij alleen en wil ik de plannen mbt het belasten van overwaarde etc. niet gaan zitten afwachten. Het gaat er niet beter op worden in Nederland. Ze heffen nog net geen belasting op iedere keer dat je naar het toilet gaat. Alhoewel ik niet eens gek sta te kijken als ze een extra waterbelasting daarvoor gaan heffen. Als je meer dan 5 keer op een dag naar het toilet gaat, moet je extra betalen. Hahaha. De gekste plannen.  

Mijn huis verkopen en vertrekken zonder nog een nieuwe woon- of verblijfplaats te hebben brengt uiteraard onzekerheden met zich mee. Ik geef een heel fijn huis op en weet niet wat ik terug krijg. Ik weet niet waar ik terecht kom. Wat ik mee ga maken. Of ik mijn draai en rust kan vinden. Vandaar die hunnebed in mijn maag. Die zorgde ervoor dat ik het niet durfde. Ik durfde de makelaar niet te bellen en de stap te nemen mijn huis te koop te zetten. Teveel onzekerheid. Onveiligheid. Angsten.

Belemmerende overtuigingen en angsten transformeren in ondersteunende overtuigingen

Het voelt goed

Samen met Frans, mede-deelnemer aan de PSYCH-K® opleiding en mijn sparringpartner, heb ik mijn belemmerende overtuigingen en angsten t.a.v het te koop zetten van mijn huis getransformeerd in ondersteunende overtuigingen (via mijn onderbewustzijn). Je gelooft het niet. Na onze sessie voelde ik rust over het verkopen van mijn huis en heb ik gelijk die middag de makelaar gemaild. Iets wat ik daarvoor echt niet kon. Het voelde goed. En nog steeds. De hunnebed is weg. Ik kon eindelijk de stap zetten om het verkoopproces van mijn huis in gang te zetten. Een mega transformatie in mijn gevoel.

Het mooie is… ik verwachtte de volgende dag op te staan met toch nog een bepaalde mate van onrust in mijn buik als ik zou denken aan het te koop zetten van mijn huis. Maar dat is er niet meer. Ik voel berusting. Ik heb vertrouwen. Het is goed zo. Het is helemaal goed zo.

De eerste grote stap is genomen. Mijn huis staat te koop. Ik heb de attachment aan mijn huis losgelaten. Ik gun een ander mooi gezinnetje het genot om hier te wonen. Nu mijn huis verkopen en ontspullen… Dat is ook een heel proces. 26 jaren die door je handen gaan aan spullen. Dat is soms best emotioneel. En voor mij best een ding om al die spullen weg te doen. Daarover meer in één van de volgende blogs.